กฎกระทรวง ฉบับที่ ๑ (พ.ศ. ๒๔๙๐) ว่าด้วยชื่อเครื่องมือในพิกัดออกตามความในพระราชบัญญัติการประมง พ.ศ. ๒๔๙๐[๑]
กฎกระทรวง
ฉะบับที่ ๑ (พ.ศ. ๒๔๙๐)
ว่าด้วยชื่อเครื่องมือในพิกัด
ออกตามความในพระราชบัญญัติการประมง
พ.ศ. ๒๔๙๐[๑]
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา ๔ (๑๓) และมาตรา ๕ แห่งพระราชบัญญัติการประมง พ.ศ. ๒๔๙๐ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตราธิการออกกฎกระทรวงไว้ ดังต่อไปนี้
เครื่องมือทำการประมงต่อไปนี้เป็นเครื่องมือในพิกัด
(๑) ยอขันช่อ
(๒) ช้อนขันช่อ
(๓) ช้อนสนั่น
(๔) ช้อนหางเหยี่ยว
(๕) ถุงโพงพางซึ่งใช้ประกอบกับโพงพาง รั้วไซมานหรือกั้นซู่รั้วไซมาน
(๖) ถุงบาม
(๗) เรือผีหลอกหรือเรือกัตรา
(๘) แหยาวตั้งแต่ ๔ เมตรขึ้นไป (ยังไม่ทบเพลา)
(๙) ช้อนต่าง ๆ ปากกว้างตั้งแต่ ๓.๕ เมตรขึ้นไป
(๑๐) เบ็ดราวยาวตั้งแต่ ๔๐ เมตรขึ้นไป
(๑๑) ข่าย
(๑๒) อวนต่าง ๆ
(๑๓) เฝือก
(๑๔) เครื่องกั้น
ให้ไว้ ณ วันที่ ๑๔ เมษายน พ.ศ. ๒๔๙๐
จรูญ สืบแสง
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตราธิการ
จุฑามาศ/ปรับปรุง
๒๘ กรกฎาคม ๒๕๕๘
[๑] ราชกิจจานุเบกษา เล่ม ๖๔/ตอนที่ ๑๗/ฉบับพิเศษ หน้า ๘/๑๔ เมษายน ๒๔๙๐
