กฎกระทรวง

ฉบับที่ ๒๑ (พ.ศ. ๒๕๑๗)

ออกตามความในพระราชบัญญัติป่าไม้

พุทธศักราช ๒๔๘๔

--------------

อาศัยอำนาจตามความในมาตรา ๒๙ ทวิ แห่งพระราชบัญญัติป่าไม้

พุทธศักราช ๒๔๘๔ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ ๑๑๖ ลงวันที่

๑๐ เมษายน พ.ศ. ๒๕๑๕ และมาตรา ๕๘ แห่งพระราชบัญญัติป่าไม้ พุทธศักราช

๒๔๘๔ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติป่าไม้ (ฉบับที่ ๓) พ.ศ. ๒๔๙๔ และ

มาตรา ๗๕ แห่งพระราชบัญญัติป่าไม้ พุทธศักราช ๒๔๘๔ รัฐมนตรีว่าการกระทรวง

เกษตรและสหกรณ์ออกกฎกระทรวงไว้ ดังต่อไปนี้

                        ข้อ ๑  ผู้ใดประสงค์จะค้าหรือมีไว้ในครอบครองซึ่งของป่าหวงห้าม

เกินปริมาณที่รัฐมนตรีประกาศกำหนดในราชกิจจานุเบกษา ให้ยื่นคำขอตามแบบ ข.ป.

หวงห้าม 1 หรือแบบ ข.ป. หวงห้าม ๒ ท้ายกฎกระทรวงนี้ แล้วแต่กรณี ต่อพนักงาน

เจ้าหน้าที่แห่งท้องที่เขตหรืออำเภอหรือกิ่งอำเภอที่สถานที่ค้าหรือสถานที่มีไว้ในครอบ

ครองซึ่งของป่าหวงห้ามตั้งอยู่

                        ข้อ ๒  ใบอนุญาตค้าของป่าหวงห้ามให้ใช้แบบ ข.ป. หวงห้าม ๓

ท้ายกฎกระทรวงนี้

ใบอนุญาตมีไว้ในครอบครองซึ่งของป่าหวงห้ามให้ใช้แบบ ข.ป.

หวงห้าม 4 ท้ายกฎกระทรวงนี้

ในใบอนุญาตนั้นให้กำหนดวันเดือนปีที่ใบอนุญาตสิ้นสุดอายุไว้ด้วย

สำหรับใบอนุญาตค้าของป่าหวงห้าม ให้กำหนดไม่เกินหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบ

อนุญาต สำหรับใบอนุญาตมีไว้ในครอบครองซึ่งของป่าหวงห้าม ให้กำหนดระยะเวลา

ตามที่ขอแต่ต้องไม่เกินห้าปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต

                        ข้อ ๓  ผู้รับใบอนุญาตค้าของป่าหวงห้าม ต้องแสดงใบอนุญาตไว้ในที่

เปิดเผย ณ สถานที่ที่ได้รับอนุญาตให้ค้าของป่าหวงห้าม

                                           ใ     ห้ไว้ ณ วันที่ ๖ เมษายน พ.ศ. ๒๕๑๗

                                                       จักรพันธุ์เพ็ญศิริ จักรพันธุ์

                                           รัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์

+-------------------------------------------------------------------------------------------+

หมายเหตุ :- เหตุผลในการประกาศใช้กฎกระทรวงฉบับนี้ คือ เนื่องจากมาตรา ๒๙

ทวิ แห่งพระราชบัญญัติป่าไม้ พุทธศักราช ๒๔๘๔ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยประกาศของ

คณะปฏิวัติ ฉบับที่ ๑๑๖ ลงวันที่ ๑๐ เมษายน พ.ศ. ๒๕๑๕ บัญญัติห้ามมิให้ผู้ใดค้า

หรือมีไว้ในครอบครองซึ่งของป่าหวงห้ามเกินปริมาณที่รัฐมนตรีประกาศกำหนดในราช

กิจจานุเบกษา เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากพนักงานเจ้าหน้าที่ และต้องปฏิบัติตามข้อกำหนด

ในกฎกระทรวงและในการอนุญาต สมควรกำหนดข้อกำหนดเกี่ยวกับการอนุญาตดังกล่าว

จึงจำเป็นต้องออกกฎกระทรวงฉบับนี้