กฎกระทรวง ฉบับที่ ๒ (พ.ศ. ๒๔๙๐) ว่าด้วยการกำหนดอัตราเงินอากรออกตามความในพระราชบัญญัติการประมง พ.ศ. ๒๔๙๐

กฎกระทรวง

ฉะบับที่ ๒ (พ.ศ. ๒๔๙๐)

ว่าด้วยการกำหนดอัตราเงินอากร

ออกตามความในพระราชบัญญัติการประมง

พ.ศ. ๒๔๙๐[๑]

                  

อาศัยอำนาจตามความในมาตรา ๕ แห่งพระราชบัญญัติการประมง พ.ศ. ๒๔๙๐ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตราธิการออกกฎกระทรวงไว้ ดังต่อไปนี้

ให้กำหนดอัตราเงินอากรดังต่อไปนี้

(ก) อัตราเงินอากรค้าที่อนุญาต

ลำดับ

ประเภทที่อนุญาต

อัตราเงินอากร

ท้องที่

บาท

สต.

๑๐

๑๑

๑๒

๑๓

๑๔

๑๕

๑๖

๑๗

๑๘

๑๙

๒๐[๒]

๒๑

โป๊ะน้ำลึก  แห่งละ

             แห่งละ

             แห่งละ

             แห่งละ

โป๊ะน้ำลึก  แห่งละ

             แห่งละ

             แห่งละ

             แห่งละ

อวนรัง      แห่งละ

เฝือกรัง     แห่งละ

จิบ          แห่งละ

ลิ           แห่งละ

สุก          แห่งละ

โพงพาง (ประจำที่) ช่องละ

โพงพาง (หลักลอย)  ช่องละ

ร้านโจน    แห่งละ

รั้วไซมาน   ช่องละ

กั้นรั้วไซมาน ช่องละ

ช้อนปีก     แห่งละ

ยอปีก      แห่งละ

บาม        แห่งละ

ยอขันช่อ   แห่งละ

ช้อนขันช่อ แห่งละ

จันทา      แห่งละ

กร่ำ         ตารางเมตรละ

บ่อล่อสัตว์น้ำ ตารางเมตรละ

ที่เลี้ยงลอย ตารางเมตรละ

๒๐๐

๑๐๐

๕๐

๑๐

๑๐๐

๕๐

๒๕

๑๐

๒๐๐

๑๕๐

๑๕๐

๑๕๐

๑๕๐

๒๐

๔๐

๑๐๐

๕๐

๕๐

๒๕

๒๕

๒๕

๒๐

๒๐

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

๑๕

๐๑

จังหวัดเพชรบุรี จังหวัดสมุทรปราการ จังหวัดสมุทรสาคร จังหวัดสมุทรสงคราม จังหวัดฉะเชิงเทรา จังหวัดชลบุรี

จังหวัดระยอง จังหวัดจันทบุรี จังหวัดตราด จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ จังหวัดชุมพร จังหวัดสุราษฎร์ธานี

จังหวัดนครศรีธรรมราช จังหวัดพัทลุง จังหวัดสงขลา จังหวัดปัตตานี จังหวัดนราธิวาส

จังหวัดระนอง จังหวัดกระบี่ จังหวัดพังงา จังหวัดภูเก็ต จังหวัดสตูล จังหวัดตรัง

จังหวัดเพชรบุรี จังหวัดสมุทรปราการ จังหวัดสมุทรสาคร จังหวัดสมุทรสงคราม จังหวัดฉะเชิงเทรา จังหวัดชลบุรี

จังหวัดระยอง จังหวัดจันทบุรี จังหวัดตราด จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ จังหวัดชุมพร จังหวัดสุราษฎร์ธานี

จังหวัดนครศรีธรรมราช จังหวัดพัทลุง จังหวัดสงขลา จังหวัดปัตตานี จังหวัดนราธิวาส

จังหวัดระนอง จังหวัดกระบี่ จังหวัดพังงา จังหวัดภูเก็ต จังหวัดสตูล จังหวัดตรัง

ทุกจังหวัดที่มีการเก็บเงินอากรเกี่ยวกับการทำการประมง

(ข) อัตราเงินอากรอาชญาบัตรสำหรับเครื่องมือในพิกัด

ลำดับ

ชื่อเครื่องมือ

อัตราเงินอากร

ท้องที่

บาท

สต.

๘[๓]

ยอขันช่อ ช้อนขันช่อ ช้อนสนั่นมีเครื่องยก ปากละ

ถุงโพงพางซึ่งใช้ประกอบกับโพงพาง รั้วไซมาน หรือกั้นซู่รั้วไซมาน ถุงละ

ถุงบาม ปากละ

เรือผีหลอกหรือเรือกัตรา ลำละ

แหยาวตั้งแต่ ๔ เมตรขึ้นไป (ยังไม่ทบเพลา) ปากละ

ช้อนต่าง ๆ ปากกว้างตั้งแต่ ๓.๕ เมตรขึ้นไป ปากละ

เบ็ดราวยาวตั้งแต่ ๔๐ เมตรขึ้นไป สายละ

(ก) อวนลอย ขนาดช่องตาตั้งแต่ ๗ เซนติเมตรขึ้นไป โดยดึงตาอวนให้เป็นเส้นตรงตามเส้นทแยงมุมแล้ววัดตามเส้นนั้นจากกึ่งกลางของเงื่อนหนึ่งไปยังกึ่งกลางของอีกเงื่อนหนึ่ง ยาวเมตรละ

(ข) อวนลอย ขนาดช่องตาต่ำกว่า ๗ เซนติเมตร โดยดึงตาอวนให้เป็นเส้นตรงตามเส้นทแยงมุมแล้ววัดตามเส้นนั้นจากกึ่งกลางของเงื่อนหนึ่งไปยังกึ่งกลางของอีกเงื่อนหนึ่ง ยาวเมตรละ

๑๕

๑๐

๑๐

-

-

-

-

-

-

-

-

-

๒๕

๕๐

ทุกจังหวัดที่มีการเก็บเงินอากรเกี่ยวกับการทำการประมง

(ค) ข่ายและอวนอื่น ๆ

(๑) กว้างกว่า ๑ เมตร ถึง ๔ เมตร ยาวเมตรละ

(๒) กว้างกว่า ๔ เมตร ถึง ๘ เมตร ยาวเมตรละ

(๓) กว้างกว่า ๘ เมตร ถึง ๒๔ เมตร ยาวเมตรละ

(๔) กว้างกว่า ๒๔ เมตร ยาวเมตรละ

เฝือกหรือเครื่องกั้นยาวกว่า ๒ เมตรขึ้นไป ยาวเมตรละ (เว้นแต่เฝือกหรือเครื่องกั้นที่ใช้ประกอบโป๊ะ โพงพาง รั้วไซมาน กั้นซู่รั้วไซมาน ช้อนปีก ยกปีก

-

-

-

๒๕

๕๐

-

-

๒๕

ทุกจังหวัดที่มีการเก็บเงินอากรเกี่ยวกับการทำการประมง

(ค) อัตราเงินอากรค่าใบอนุญาตรายบุคคลผู้ทำการประมง

ลำดับ

รายการ

อัตราเงินอากร

บาท

สต.

ใบอนุญาตรายบุคคลผู้ทำการประมงโดยใช้เครื่องมือ นอกพิกัด ในที่อนุญาต                                             คนละ

ใบอนุญาตหาหอยแมลงภู่ และหอยกะพง               คนละ

ใบอนุญาตหาหอยเทียน และหอยมุกด์                  คนละ

-

-

-

ให้ไว้ ณ วันที่ ๑๔ เมษายน พ.ศ. ๒๔๙๐

จรูญ  สืบแสง

รัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตราธิการ

กฎกระทรวง ฉะบับที่ ๑๓ (พ.ศ. ๒๔๙๑) ว่าด้วยการกำหนดอัตราเงินอากร ออกตามความในพระราชบัญญัติการประมง พ.ศ. ๒๔๙๐[๔]

 

กฎกระทรวง ฉบับที่ ๑๖ (พ.ศ. ๒๕๐๖) ออกตามความในพระราชบัญญัติการประมง พุทธศักราช ๒๔๙๐[๕]

 

หมายเหตุ :- เหตุผลในการประกาศใช้กฎกระทรวงฉบับนี้ คือ เนื่องด้วยกฎกระทรวง ฉบับที่ ๒ (พ.ศ. ๒๔๙๐) ว่าด้วยการกำหนดอัตราเงินอากรการประมงได้ประกาศใช้มาเป็นเวลา ๑๕ ปีแล้ว การเรียกเก็บเงินอากรแก่เครื่องมือการประมงบางชนิดยังไม่เหมาะสมกับเหตุการณ์ในปัจจุบัน เพราะในปัจจุบันนี้การประมงทะเลได้พัฒนาก้าวหน้าขึ้นเป็นอันมาก ชาวประมงได้นำเอาเครื่องมือประมงแบบใหม่ ๆ มาใช้ทำการประมงอีกหลายชนิด เช่น อวนลอยไนล่อน เป็นต้น อวนแบบใหม่ ๆ เหล่านี้ ซึ่งเป็นเครื่องมือขนาดเล็ก แต่ต้องเสียเงินอากรค่าอาชญาบัตรในอัตราสูงเกินรายได้ของชาวประมง ซึ่งนับว่าไม่เป็นธรรมแก่ชาวประมงผู้ใช้อวนลอยไนล่อน เมื่อเปรียบเทียบกับเครื่องมือขนาดใหญ่อื่น ๆ ซึ่งเสียเงินอากรน้อยกว่าอวนลอยไนล่อนหลายเท่า แต่สามารถจับสัตว์น้ำได้มากกว่าอวนลอยไนล่อนหลายสิบเท่า เพื่อส่งเสริมอาชีพชาวประมงผู้ใช้อวนลอยไนล่อนให้สามารถประกอบอาชีพต่อไปได้  จึงจำเป็นต้องออกกฎกระทรวงแก้ไขปรับปรุงอัตราเงินอากรการประมงเสียใหม่

จุฑามาศ/ปรับปรุง

๒๘ กรกฎาคม ๒๕๕๘

  • [๑] ราชกิจจานุเบกษา เล่ม ๖๔/ตอนที่ ๑๗/ฉบับพิเศษ หน้า ๑๐/๑๔ เมษายน ๒๔๙๐
  • [๒] บัญชี (ก) ลำดับ ๒๐ แก้ไขเพิ่มเติมโดยกฎกระทรวง ฉะบับที่ ๑๓ (พ.ศ. ๒๔๙๑) ว่าด้วยการกำหนดอัตราเงินอากร ออกตามความในพระราชบัญญัติการประมง พ.ศ. ๒๔๙๐
  • [๓] บัญชี (ข) ลำดับ ๘ แก้ไขเพิ่มเติมโดยกฎกระทรวง ฉบับที่ ๑๖ (พ.ศ. ๒๕๐๖) ออกตามความในพระราชบัญญัติการประมง พุทธศักราช ๒๔๙๐
  • [๔] ราชกิจจานุเบกษา เล่ม ๖๕/ตอนที่ ๖๑/หน้า ๖๔๘/๑๙ ตุลาคม ๒๔๙๑
  • [๕] ราชกิจจานุเบกษา เล่ม ๘๐/ตอนที่ ๑๕/หน้า ๑๐๔/๑๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๐๖