กฎกระทรวง

ฉบับที่ ๑๐ (พ.ศ. ๒๔๙๘)

ออกตามความในพระราชบัญญัติป่าไม้

พุทธศักราช ๒๔๘๔

ว่าด้วยการทำไม้

---------------

                        อาศัยอำนาจตามความในมาตรา  ๗  มาตรา ๑๑ และมาตรา ๕๘ แห่งพระราช

บัญญัติป่าไม้ พุทธศักราช  ๒๔๘๔ ซึ่งได้แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติป่าไม้ (ฉบับที่ ๓)

พ.ศ.๒๔๙๔ และมาตรา ๗๕ แห่งพระราชบัญญัติป่าไม้ พุทธศักราช ๒๔๘๔ รัฐมนตรีว่าการ

กระทรวงเกษตรออกกฎกระทรวงไว้ ดังต่อไปนี้

                        ข้อ ๑  ให้ยกเลิกกฎกระทรวงเกษตราธิการ ออกตามความในพระราชบัญญัติป่าไม้

พุทธศักราช ๒๔๘๔ (ฉบับที่ ๑) ว่าด้วยการทำไม้

                        ข้อ ๒  ผู้ใดประสงค์จะทำไม้ ให้ยื่นคำขออนุญาตตามแบบท้ายกฎกระทรวงนี้ คือ

                        (๑)  (คำขอ ๑) สำหรับไม้ในป่าที่ต้องเสียค่าภาคหลวงโดยยื่นต่อ

พนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ของป่านั้น

                        (๒) (คำขอ ๒) สำหรับไม้ในป่าที่ยกเว้นค่าภาคหลวงโดยยื่นต่ออำเภอแห่งท้องที่

ที่ผู้ยื่นคำขอมีภูมิลำเนา

                        (๓) (คำขอ ๓) สำหรับไม้สักที่มิได้ขึ้นอยู่ในป่า โดยยื่นต่ออำเภอแห่งท้องที่ที่ไม้นั้น

ขึ้นอยู่

                        ข้อ ๓  การยื่นคำขอตามความในข้อ ๒ (๒) ให้ปฏิบัติตามเงื่อนไขต่อไปนี้

                        (๑) สำหรับไม้เพื่อใช้สอยส่วนตัว คำขอต้องมีคำรับรองเป็นหนังสือของกำนัน

หรือผู้ใหญ่บ้านแห่งท้องที่ที่ผู้ยื่นคำขอมีภูมิลำเนาอยู่

                        (๒) สำหรับไม้ใช้เพื่อการกุศล หรือสาธารณประโยชน์ต้องมีแผนผังแบบก่อสร้าง

และรายการตัวไม้ที่ต้องใช้ในการปลูกสร้างประกอบคำขอ และสำหรับการปลูกสร้างที่เกี่ยวกับ

วัดในพุทธศาสนาต้องมีคำรับรองเป็นหนังสือจากเจ้าคณะจังหวัดท้องที่ที่การปลูกสร้างจะ

กระทำขึ้นนั้นมาด้วย

                        ข้อ ๔  เมื่อได้รับคำขอทำไม้ตามความในข้อ ๒ (๑) หรือ๒ (๓) ให้พนักงาน

เจ้าหน้าทแห่งท้องที่ที่ไม้นั้นขึ้นอยู่เป็นผู้พิจารณาสั่ง

                        เมื่อได้รับคำขอทำไม้ตามความในข้อ ๒ (๒) ให้นายอำเภอซึ่งได้รับแต่งตั้งเป็น

พนักงานเจ้าหน้าที่เป็นผู้พิจารณาสั่งถ้าเห็นว่าไม่สมควรอนุญาตก็ให้สั่งไม่อนุญาต แล้วแจ้งให้

ผู้ยื่นคำขอทราบ ถ้าเห็นควรอนุญาตอย่างไร เพียงได้แต่นายอำเภอนั้นมิได้เป็นพนักงานเจ้าหน้าที่

ี่แห่งท้องที่ที่ไม้นั้นขึ้นอยู่ ก็ให้บันทึกความเห็นส่งไปยังพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ไม้นั้นขึ้น

อยู่เพื่อพิจารณาสั่ง

                        ข้อ ๕  ใบอนุญาตทำไม้ ให้ใช้แบบพิมพ์ตามแบบท้ายกฎกระทรวงนี้ คือ

                        (๑) แบบ (อนุญาต ๑) สำหรับทำไม้สักในป่า

                        (๒) แบบ (อนุญาต ๒) สำหรับทำไม้อื่นในป่าที่ไม่ใช่ไม้สัก

                        (๓) แบบ (อนุญาต ๓) สำหรับไม้อื่นในป่าที่ไม่ใช่ไม้สักโดยยกเว้นค่าภาคหลวง

                        (๔) แบบ (อนุญาต ๔) สำหรับไม้ฟืนหรือไม้เผาถ่าน

                        (๕) แบบ (อนุญาต ๕) สำหรับไม้สักที่มิได้ขึ้นอยู่ในป่า เพื่อการค้า

                        (๖) แบบ (อนุญาต ๖) สำหรับไม้สักที่มิได้ขึ้นอยู่ในป่าเพื่อใช้สอยส่วนตัว

                        ข้อ ๖  ผู้รับอนุญาตทำไม้ต้องโค่นไม้ มิให้เหลือตอสูงเกินครึ่งของขนาดวัดรอบลำต้น

ตรงที่ตัด แต่ต้องสูงไม่เกิน ๑เมตรจากพื้นดิน เว้นแต่ไม้ที่กลวงโพรง หรือกำหนดไว้ในใบอนุญาต

เป็นอย่างอื่น

                        ข้อ ๗  ผู้รับอนุญาตทำไม้ต้องตัดโค่นไม้ โดยมิให้เป็นอันตรายแก่ไม้หวงห้าม

ต้นอื่นเว้นแต่มีความจำเป็นอันไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ และมิให้เป็นการกีดขวางทางจราจรทั้งใน

ทางบกและทางน้ำ

                        ข้อ ๘  ในการทำไม้ผู้รับอนุญาตต้องจัดการป้องกันมิให้เกิดการเสียหายหรือ

ขัดขวางแก่ทางบก ทางน้ำ สิ่งก่อสร้าง การชลประทาน หรือการอื่น ๆ อันเกี่ยวกับการคมนาคม

                        ข้อ ๙  การทำไม้ตามใบอนุญาต  ซึ่งกำหนดให้ทำเฉพาะต้น หรือท่อน

ที่มีรอยตราอนุญาตของพนักงานเจ้าหน้าที่ประทับไว้  ผู้รับอนุญาตจะชักลากไม้ไม่ได้

จนกว่าพนักงานเจ้าหน้าที่ได้ประทับตราอนุญาตชักลาก

                        ข้อ ๑๐  ผู้รับอนุญาตทำไม้ต้องชักลากไม้ไปตามแนวทางและยังที่ซึ่งระบุไว้ใน

ใบอนุญาต

                        ข้อ ๑๑  ผู้รับอนุญาตทำไม้ต้องไม่นำไม้ไปใช้สอยหรือทำประโยชน์อย่างใด ๆ

นอกจากเพื่อการชักลาก  ก่อนพนักงานเจ้าหน้าที่ตรวจวัด เพื่อการคำนวณค่าภาคหลวงหรือ

เพื่อตรวจสอบประทับตรา  ในกรณีทำไม้ที่ยกเว้นค่าภาคหลวงหรือเพื่อตรวจสอบในกรณี

ทำไม้สักที่มิได้ขึ้นอยู่ในป่า เพื่อใช้สอยส่วนตัว

                        ข้อ ๑๒  การขออนุญาตผูกขาดทำไม้ ให้ทำเรื่องราวพร้อมด้วยแผนที่

สังเขปแสดงอาณาเขตป่าที่ขอ ยื่นต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ป่าที่ขออนุญาตทำไม้

                        การขอสัมปทานทำไม้  ให้ทำเรื่องราวพร้อมด้วยแผนที่สังเขปแสดง

อาณาเขตป่าที่ขอยื่นต่ออธิบดีกรมป่าไม้

                        ข้อ ๑๓  อัตราค่าธรรมเนียมให้กำหนดดังต่อไปนี้

                        (๑) แบบพิมพ์คำขอทำไม้                         ฉบับละ          ๐.๒๕ บาท

                        (๒) ใบอนุญาตทำไม้เพื่อการค้า                 ฉบับละ          ๒.๐๐ บาท

                        (๓) ใบอนุญาตผูกขาดทำไม้สัก                 ฉบับละ   ๑,๐๐๐.๐๐ บาท

                        (๔) ใบอนุญาตผูกขาดทำไม้ชนิดอื่น ๆ       ฉบับละ      ๕๐๐.๐๐ บาท

                        (๕) สัมปทานการทำไม้สัก                                    ฉบับละ ๑๐,๐๐๐.๐๐ บาท

                        (๖) สัมปทานการทำไม้ชนิดอื่น ๆ               ฉบับละ   ๕,๐๐๐.๐๐ บาท

                        (๗) ใบแทนใบอนุญาต                             ฉบับละ          ๑.๐๐ บาท

                        (๘) ใบแทนใบอนุญาตผูกขาด                  ฉบับละ          ๕.๐๐ บาท

                        (๙) ใบแทนสัมปทาน                                           ฉบับละ        ๕๐.๐๐ บาท

 

                                                            ให้ไว้ ณ วันที่ ๑๘ เมษายน พ.ศ. ๒๔๙๘

                                                                            จอมพล ผ.ชุณหะวัณ

                                                                   รัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตร

 

[ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย]

 

+-------------------------------------------------------------------------------------------+

หมายเหตุ :- เหตุผลในการประกาศใช้กฎกระทรวงฉบับนี้ คือ เนื่องจากกฎกระทรวง

เกษตราธิการออกตามความในพระราชบัญญัติป่าไม้ พุทธศักราช ๒๔๘๔ (ฉบับที่ ๑)

ว่าด้วยการทำไม้ ยังไม่เป็นการเหมาะสมแก่กาลสมัยและสถานการณ์ในปัจจุบัน จึงเป็น

การสมควรที่จะปรับปรุงกฎกระทรวง ว่าด้วยการทำไม้เสียใหม่ให้เป็นการเหมาะสมยิ่ง

ขึ้น และเพื่อให้สอดคล้องกับบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติป่าไม้ (ฉบับที่ ๓) พ.ศ. ๒๔๙๔

โดยยกเลิกกฎกระทรวงเกษตราธิการ ออกตามความในพระราชบัญญัติป่าไม้ พุทธศักราช

๒๔๘๔ (ฉบับที่ ๑) ว่าด้วยการทำไม้ นั้นเสีย แล้วออกกฎกระทรวงว่าด้วยการทำไม้ ขึ้นใหม่

เพื่อใช้แทนกฎกระทรวงฉบับเดิม

 

[รก.๒๔๙๘/๓๒/๖๖พ/๓๐ เมษายน ๒๔๙๘]