ตราพระบรมราชโองการ

พระราชกฤษฎีกา

กำหนดไม้หวงห้าม

พ.ศ. 2497

---------

                           ภูมิพลอดุลยเดช ป.ร.

                    ให้ไว้ ณ วันที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2497

                         เป็นปีที่ 9 ในรัชกาลปัจจุบัน

     พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช  มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ  ให้

ประกาศว่า

     โดยที่เป็นการสมควรกำหนดไม้บางชนิดให้เป็นไม้หวงห้ามในท้องที่บางจังหวัดเชียงใหม่

     อาศัยอำนาจตามความในมาตรา  95  ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช

2475  แก้ไขเพิ่มเติม  พุทธศักราช 2495 และมาตรา  7 แห่งพระราชบัญญัติป่าไม้ พุทธศักราช

2485  ซึ่งได้แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติป่าไม้  (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2485 จึงทรงพระกรุณา

โปรดเกล้าฯ ให้ตราพระราชกฤษฎีกาขึ้นไว้ ดังต่อไปนี้

     มาตรา 1 พระราชกฤษฎีกานี้เรียกว่า `พระราชกฤษฎีกากำหนดไม้หวงห้าม พ.ศ. 2497'

     มาตรา 2 พระราชกฤษฎีกานี้ให้ใช้บังคับเมื่อพ้นกำหนดเก้าสิบวัน   นับตั้งแต่วันประกาศใน

ราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป

     มาตรา 3 ให้ยกเลิกพระราชกฤษฎีกากำหนดไม้หวงห้าม พ.ศ. 2494

     มาตรา  4  ให้ไม้บางชนิดในท้องที่บางจังหวัดตามที่ระบุไว้ในบัญชีต่อท้ายพระราชกฤษฎีกา

นี้เป็นไม้หวงห้ามตามความในพระราชบัญญัติป่าไม้ พุทธศักราช 2485

     มาตรา 5 ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตรรักษาการตามพระราชกฤษฎีกานี้

ผู้รับสนองพระบรมราชโองการ

  จอมพล ป. พิบูลสงคราม

      นายกรัฐมนตรี

หมายเหตุ:-เหตุผลในการประกาศใช้พระราชกฤษฎีกาฉบับนี้คือเนื่องจากไม้บางชนิดมีคุณภาพดี

บางชนิดมีราคาสูง   และบางชนิดก็หายากซึ่งมีบุคคลนิยมทำออกมาเพื่อการค้า  หรือประกอบการ

อุตสาหกรรมเป็นปริมาณมาก และการทำไม้ดังกล่าวนี้ได้กระทำไปโดยมุ่งหวังที่จะได้ไม้เป็นปริมาณ

มากแต่ฝ่ายเดียว  หาได้คำนึงถึงความเสียหายของพรรณไม้แต่อย่างใดไม่  เช่น ตัดฟันไม้ทุกชนิด

และทุกขนาดอันขัดต่อหลักวิชาการ    ทั้งนี้เพื่อความสะดวกหรือมุ่งหวังที่จะได้ไม้ออกมาเป็นสินค้า

เป็นปริมาณมากจนเกินกำลังแห่งการยังผล   อันเป็นไปตามธรรมชาติแห่งป่าไม้   เป็นเหตุให้ไม้

ชนิดดีมีค่า   หรือหายากเป็นอันตรายหรือเสื่อมสลายพันธุ์ไป  จึงจำเป็นและสมควรที่จะกำหนดไม้

หวงห้ามในท้องที่บางจังหวัดเสียใหม่ เพื่อประโยชน์ในการควบคุมบำรุงรักษาป่าไม้อันเป็นสาธารณ

สมบัติของแผ่นดินสืบไป