พระราชกฤษฎีกา กำหนดป่าลำแก่น ในท้องที่ตำบลลำแก่น อำเภอท้ายเหมือง จังหวัดพังงา ให้เป็น ป่าคุ้มครอง พ.ศ. 2491
พระราชกฤษฎีกา
กำหนดป่าลำแก่น ในท้องที่ตำบลลำแก่น
อำเภอท้ายเหมือง จังหวัดพังงา ให้เป็นป่าคุ้มครอง
พ.ศ. ๒๔๙๑
-----------
ในพระปรมาภิไธยสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช
คณะอภิรัฐมนตรี ในหน้าที่คณะผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์
รังสิต กรมขุนชัยนาทนเรนทร
อลงกฏ
ธานีนิวัต
มานวราชเสวี
อดุลเดชจรัส
ให้ไว้ ณ วันที่ ๒๑ ธันวาคม พ.ศ. ๒๔๙๑
เป็นปีที่ ๓ ในรัชกาลปัจจุบัน
โดยที่เป็นการสมควรกำหนดป่าลำแก่น ในท้องที่ตำบลลำแก่น อำเภอ
ท้ายเหมือง จังหวัดพังงาให้เป็นป่าคุ้มครอง
พระมหากษัตริย์อาศัยอำนาจตามความในมาตรา ๘๖ ของรัฐธรรมนูญแห่ง
ราชอาณาจักรไทย(ฉะบับชั่วคราว) และมาตรา ๗ แห่งพระราชบัญญัติคุ้มครองและสงวนป่า
พุทธศักราช ๒๔๘๑ จึงมีพระบรมราชโองการให้ตราพระราชกฤษฎีกาขึ้นไว้ ดังต่อไปนี้
มาตรา ๑ พระราชกฤษฎีกานี้เรียกว่า "พระราชกฤษฎีกากำหนดป่าลำแก่น
ในท้องที่ตำบลแก่นอำเภอท้ายเหมือง จังหวัดพังงา ให้เป็นป่าคุ้มครอง พ.ศ. ๒๔๙๑"
มาตรา ๒ พระราชกฤษฎีกานี้ให้ใช้บังคับเมื่อพ้นกำหนดสามสิบวันนับแต่
วันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
มาตรา ๓ ให้ป่าลำแก่น ในท้องที่ตำบลลำแก่น อำเภอท้ายเหมือง จังหวัด
พังงา ภายในแนวเขตต์ตามแผนที่ท้ายพระราชกฤษฎีกานี้เป็นป่าคุ้มครอง
มาตรา ๔ ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตราธิการรักษาการตามพระราช
กฤษฎีกานี้
ผู้รับสนองพระบรมราชโองการ
จอมพล ป. พิบูลสงคราม
นายกรัฐมนตรี
[รก.๒๔๙๑/๗๗/๑๙พ/๓๑ ธันวาคม ๒๔๙๑]
ชไมพร/พิมพ์
๒ ตุลาคม ๒๕๔๔
