พระราชกฤษฎีกา กำหนดให้ป่าโคกจะโก ในท้องที่ตำบลมูโนะ อำเภอตากใบ จังหวัดนราธิวาส ให้เป็นป่าคุ้มครอง พ.ศ. 2492
พระราชกฤษฎีกา
กำหนดป่าโคกจะโก ในท้องที่ตำบลมูโนะ
อำเภอตากใบ จังหวัดนราธิวาส ให้เป็นป่าคุ้มครอง
พ.ศ. ๒๔๙๒
------------
ในพระปรมาภิไธยสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช
รังสิต กรมขุนชัยนาทนเรนทร
ทำหน้าที่ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์
ให้ไว้ ณ วันที่ ๑๒ เมษายน พ.ศ. ๒๔๙๒
เป็นปีที่ ๔ ในรัชกาลปัจจุบัน
โดยที่เป็นการสมควรกำหนดป่าโคกจะโก ในท้องที่ตำบลมูโนะ อำเภอตากใบ
จังหวัดนราธิวาส ให้เป็นป่าคุ้มครอง
พระมหากษัตริย์อาศัยอำนาจตามความในมาตรา ๑๕๗ ของรัฐธรรมนูญแห่งราช
อาณาจักรไทย และมาตรา ๗ แห่งพระราชบัญญัติคุ้มครองและสงวนป่า พุทธศักราช ๒๔๘๑ จึงมี
พระบรมราชโองการให้ตราพระราชกฤษฎีกาขึ้นไว้ ดังต่อไปนี้
มาตรา ๑ พระราชกฤษฎีกานี้เรียกว่า "พระราชกฤษฎีกากำหนดป่าโคกจะโก
ในท้องที่ตำบลมูโนะ อำเภอตากใบ จังหวัดนราธิวาส ให้เป็นป่าคุ้มครอง พ.ศ. ๒๔๙๒"
มาตรา ๒ พระราชกฤษฎีกานี้ให้ใช้บังคับเมื่อพ้นกำหนดสามสิบวันนับแต่วัน
ประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
มาตรา ๓ ให้ป่าโคกจะโก ในท้องที่ตำบลมูโนะ อำเภอตากใบ จังหวัดนราธิวาส
ภายในแนวเขตตามแผนที่ท้ายพระราชกฤษฎีกานี้เป็นป่าคุ้มครอง
มาตรา ๔ ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตราธิการรักษาการตามพระราช
กฤษฎีกานี้
ผู้รับสนองพระบรมราชโองการ
จอมพล ป. พิบูลสงคราม
นายกรัฐมนตรี
[รก.๒๔๙๒/๒๔/๒๘๕/๒๖ เมษายน ๒๔๙๒]
ชไมพร/พิมพ์
๑๕ ตุลาคม ๒๕๔๔
