พระราชกฤษฎีกากำหนดไม้หวงห้าม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2510
ตราพระบรมราชโองการ
พระราชกฤษฎีกา
กำหนดไม้หวงห้าม ( ฉบับที่ 2 )
พ.ศ. 2510
----------
ภูมิพลอดุลยเดช ป.ร.
ให้ไว้ ณ วันที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2510
เป็นปีที่ 22 ในรัชกาลปัจจุบัน
พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้า ฯ ให้
ประกาศว่า
โดยที่เป็นการสมควรกำหนดไม้บางชนิดในท้องที่บางจังหวัดเป็นไม้หวงห้ามมากขึ้น
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา 7 แห่งพระราชบัญญัติป่าไม้ พุทธศักราช 2484 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติม
โดยพระราชบัญญัติป่าไม้ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2503 และมาตรา 8 แห่งพระราชบัญญัติป่าไม้ พุทธศักราช
2484 จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ ให้ตราพระราชกฤษฎีกาขึ้นไว้ ดังต่อไปนี้
มาตรา 1 พระราชกฤษฎีกานี้เรียกว่า `พระราชกฤษฎีกากำหนดไม้หวงห้าม (ฉบับที่ 2) พ.ศ.
2510'
มาตรา 2 พระราชกฤษฎีกานี้ให้ใช้บังคับเมื่อพ้นกำหนดเก้าสิบวัน นับแต่วันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
มาตรา 3 ให้ไม้บางชนิดในท้องที่บางจังหวัดตามที่ระบุไว้ในบัญชีท้ายพระราชกฤษฎีกานี้ เป็นไม้
หวงห้ามตามความในพระราชบัญญัติป่าไม้ พุทธศักราช 2484
มาตรา 4 ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตรรักษาการตามพระราชกฤษฎีกานี้
ผู้รับสนองพระบรมราชโองการ
จอมพล ถนอม กิตติขจร
นายกรัฐมนตรี
หมายเหตุ:- เหตุผลในการประกาศใช้พระราชกฤษฎีกาฉบับนี้ คือ ตามที่ได้มีพระราชกฤษฎีกากำหนด
ไม้หวงห้าม พ.ศ. 2505 แล้วนั้น บัดนี้ปรากฏว่า ยังมีไม้บางชนิดมีคุณภาพดี บางชนิดมีราคาสูง และ
บางชนิดก็หายาก ซึ่งมีบุคคลนิยมทำออกมา เพื่อการค้า หรือประกอบการอุตสาหกรรม และการทำไม้
ดังกล่าวนี้ได้กระทำไปโดยมุ่งหวังที่จะได้ไม้เป็นปริมาณมาก หาได้คำนึงถึงความเสียหายของพันธุ์ไม้แต่
อย่างใดไม่ เป็นเหตุให้ไม้ชนิดดีมีค่าหรือหายากเป็นอันตราย หรือสูญสิ้นไป จึงจำเป็นที่จะตรา
พระราชกฤษฎีกากำหนดไม้หวงห้ามในท้องที่บางจังหวัดเพิ่มขึ้น